3 kimono’s, een reisje naar Kyoto en een fietstocht verder
Ik ben inmiddels op mijn volgende bestemming beland en so, so sorry dat ik gisteren even niets van me heb laten horen, maar ik maak het goed met jullie. De afgelopen dagen heb ik samengevat.
De reis naar Kyoto duurde plus minus 2,5 uur en vervolgens ben ik direct naar een vlooienmarkt gegaan die toevallig elke 21ste van de maand is… YEAH, dacht ik zo, want als ik ergens van houd dan zijn het vlooienmarkten. De eerste kraam gaf me gelijk dat wat ik nodig had. Second Hand kimono’s! Ik heb er uiteindelijk 3 gekocht en met mij stond er nog een Nederlander die hetzelfde dacht
Een erg leuke markt, maar het weer viel helaas tegen, dus we zijn koffie gaan drinken en hebben onze reisverhalen gedeeld. Het was al snel 17:00 uur en ik moest nog naar het hostel (Kioto Guesthouse).
Eenmaal bij het hostel was ik steenkapot, nog steeds eigenlijk, want het wel erg vermoeiend al dat reizen. Daarom doe ik het vandaag iets rustiger aan allemaal. Voor mijn gevoel wil ik zoveel zien, maar ik moet van mezelf nu kalm aan gaan doen, want ik heb nog bijna anderhalve week en op dit tempo kom ik volledig gebroken thuis. Het is nog wel vakantie natuurlijk!
Ik heb die avond heerlijk gegeten. Ik moet even wennen aan Kyoto, pas nu merk ik de cultuurverschillen nog meer op. Dit is voor mij het ECHTE, authentieke Japan met de kleine huisjes, de deuren waar je niet doorheen past, het traditionele badhuis dat om de hoek is. HEERLIJK.
De 22ste (voor deze blog is dat vandaag dus ;-)) dacht ik. Nou, laat ik eens fit zijn en de fiets pakken. Zo ben ik op de fiets (grootte van een vouwfiets) naar Kinkakuji Temple, Ninaji Temple en Daikakuji Temple gefietst. Ik kan jullie verzekeren, dat was me een fietstocht! Heuveltje op, heuveltje af, maar ik wilde niet opgeven. Sterker nog, ik moest en zou die dag afsluiten bij Bamboo Forest. Ik had er een goed tempo inzitten. Ik was echt wel aan het trillen op een gegeven moment, maar ik wilde niet naar huis zonder die bamboo bossen gezien te hebben als ik er zo dicht bij in de buurt was. It was worth it! Zo adembenemend mooi.
Een oude japanner die een café runt was zelfs zo vriendelijk om me te navigeren. Zo is hij samen met mij naar Bamboo Forest gefietst. Zo vriendelijk en behulpzaam zijn ze hier. Er is een selfie gemaakt, die zal ik binnenkort plaatsen
Ik ben de avond naar Funaoka Onsen gegaan, schijnbaar het beste en meest traditionele badhuis in Kyoto. Nog helemaal in mijn adrenaline rush kwam ik daar aan. Dat is niet helemaal handig, want het bad is gloeiend heet. Anyway, je gaat er heen met een handdoek, je badsetje (badschuim, shampoo, en je tandenborstel) en je wordt verzocht volledig naakt het bad in te gaan (geen slippers, geen badjas mee naar binnen). In de eerste ruimte mocht ik mijn voeten wassen en in de volgende ruimte mocht ik op een emmertje zitten en gaan douchen. Dit doe je met allemaal vrouwen om je heen die hetzelfde doen. Dan start het was ritueel. Wassen doe je met een ini mini handdoekje. Dat kun je in soppen en je gaat van top tot teen, tot je HELEMAAL schoon bent. Je wast het haar, poetst je tanden, er mag geen vuiltje meer aanwezig zijn. Pas dan mag je het bad in. Een unieke ervaring kan ik jullie vertellen. Eenmaal in dat bad schrok ik me wild van de temperatuur en ik vroeg me af of ik me wel kon gaan ontspannen, maar ik vond dat ik even door moest zetten. Voor me zag ik een bordje staan dat het een elektrisch bad is waar je niet in mocht gaan als je hartkwalen hebt. Ik dacht dat ik daar al in zat en dat de mensen die daar, bij dat bordje zaten, net iets dieper zaten. Ik vond mezelf nu al dapper, maar ik dacht, ok… We gaan iets dieper, dus ik liep naar het “diepere” gedeelte toe. Dacht ik! Ik liep dat gedeelte van het bad in en ik schrok me wezenloos. Ik dacht serieus dat ik een beroerte kreeg. Mijn hand leek verlamd en ik kreeg een shock door mijn rug. Rustig blijven, rustig blijven zei ik in mezelf. Ik keek in het bad en toen bedacht ik me dat ik het elektrische gedeelte wat er op dat briefje stond serieus mocht aannemen. Ik werd gewoonweg geëlektrocuteerd. Ik dacht al dat ik niet kon ontspannen, maar met dit erbij werd het alsmaar lastiger. Toch was ik nieuwsgierig naar wat het bad me nog meer te bieden had, dus ik ging in de sauna. Dat ging aardig goed en ik dompelde vervolgens in een koud bad, lekker buiten, maar wel overdekt. Eindelijk ontspannen!
En zo eindigde mijn eerste volle dag in Kyoto!
Fijne dag allemaal
P.s. Mannen en vrouwen zijn gescheiden. Ik zag een gesloten deur en ik dacht dat er nog meer te doen zou zijn, dus ik haalde de deur van het slot en wilde de volgende ruimte inlopen. Jullie raden het al; mannengedeelte en nee, ik kan helaas de geruchten niet bevestigen, want ik schrok zo dat ik de deur heel snel weer sloot. Ik ben niet betrapt ;-)
»
Geniet er van Nancy , je hebt het verdiend op enige wijze!
Dankjullie voor de reacties weer! Vandaag sla ik de vlog weer even over. Ik zit op Kyoto station, ri Osaka :-)