Tokyo Ueno
Ik was even vergeten dat ik na mijn vliegreis bijna 1 nacht had overgeslagen en dat hakte er in.
In plaats van naar een draken festival te gaan ging ik toch even (verstandig) mijn rust pakken. Helaas zijn mijn koffers er nog niet, maar mij hoor je niet klagen, mijn wens komt uit en ik sta fijn in Japan - Tokyo. Die koffers komen wel. (wordt allemaal verzorgd)
Het openbaar vervoer is hier uitstekend geregeld en de japanners zijn super vriendelijk! Ze snappen me misschien niet direct, maar uiteindelijk wijzen ze me de juiste weg/weten ze wat ik wil. Zodra ik een restaurant inloop weet ik niet zo goed wat er gebeurt, maar volgens mij wordt het hele personeel verzocht om heel hard iets naar me te roepen. Zal normaal zijn, als een soort van welkom vermoed ik. Zelf ben ik het niet gewend, het is een beetje gênant, maar wel grappig.
Het Centurion Ladies Hostel waar ik de aankomende dagen verblijf is een prachtig hostel. Echt een aanrader op een hele prettige locatie naast Ueno Park. Ik verblijf op de vierde verdieping en zodra ik naar het raam loop kijk ik uit over het park.
De gamehall die ik heb bezocht verzocht me vriendelijk te stoppen met filmen, vandaar dat het filmpje wat korter is geworden, maarruhm… Got It! ;-)
Rond een uur of 19:00 uur ben ik de straat op gegaan om iets te gaan eten. Ik kwam op een leuke plek terecht en kwam 2 TE gekke japanners tegen. 2 vrouwen van 62 en 51, wonend in Sydney, oorspronkelijk uit Japan. Ze nodigden mij uit om erbij te komen zitten. Ik heb ontzettend gelachen met ze en de oudste had de mooiste verhalen te vertellen over haar leven, de vluchten die ze deden (stewardessen allebei), haar man als muzikant, dochter als model. Binnen mum van tijd zaten er nog meer onbekende japanners bij waarvan 1 bij Tsukiji Market werkt. Dit is de Japanse vismarkt waar je geweest moet zijn! Het schijnt niet makkelijk te zijn binnen te komen, maar ik zal hem vanavond een mailtje sturen met de vraag welke mogelijkheden ik heb.
Over de dierenwinkel heb ik gevraagd hoe lang de diertjes er zitten. Zij denken niet zo lang. Tevens vroeg ik me af wat er met ze zou gebeuren op het moment dat ze niet jong verkocht zouden gaan worden. Dat is iets waar ze niet graag mee bezig zijn, want… Ze vrezen het ergste.
Na een paar Sake en wat lekkere vis ben ik zo rond 23:30 uur uiteindelijk in mijn bedje beland. Op naar dag 2.
»
Ah Suusje, wat een schatteboutje ben je ook! <3