Ein Bokek - Drijven in de Dodenzee
19 september 2019 - Dead sea, Israël
Shalom, Shalom…
Jouw leesvoer voor op de donderdagavond, absoluut spannender dan de laatste aflevering van Temptation Island. Zie hier de samenvatting van mijn dag:
Vandaag wilde ik ontspannen en dat heb ik gedaan!
Wat een fijne ervaring om in de Dodenzee te drijven. Heerlijk. Ik zou het alleen niemand aanraden om hier naartoe te gaan en in een Resort te verblijven. Lijkt me dodelijk saai…
Als dagtripje naar Ein Bokek! DOEN!
Terwijl ik daar op het strand lag ontmoette ik iemand die ik eerder bij de bushalte zag staan wachten en de beste jongeman sprak Nederlands. Terwijl ik met hem aan het kletsen was zag ik in de verte een soort van vrachtwagen langs het strand rijden. Ik vertelde hem dat het een strooiwagen is. Vermoedelijk bedoeld voor het brengen van zout naar de Dodenzee. Zijn gezicht was bloedserieus tot ik begon te lachen.
En dat ontzettend vriendelijke gezicht van de man aan het einde van de video! De manier waarop hij tegen me sprak was zo lief. De eerste keer dat ik hem ontmoette waren we geen vrienden, maar toen hij me opnieuw zag zitten bij de bushalte was hij zo verrast: hij sprong letterlijk zijn busje uit om mij twee kussen te geven en ik moest hem gelijk geven – ik probeerde hem af te zetten met mijn 10 sjekel (wist ik veel). Hij stond er op dat ik nu met hem mee ging en hij was op 1 of andere manier helemaal “In Love” met mij zoals hij het zelf zei en hij wilde me deze avond nog de maan laten zien vanaf een wel heel bijzondere plek. Toen ik zei dat ik een man had in Nederland (wat ik hier eerder ook al een keer heb gedaan. Sorry, sorry… Liegen zit zo niet in mijn aard, maar het is voor mijn eigen bestwil) dacht hij dat het beter zou zijn dat ik dan toch maar niet mee ging, want ik zou “Crazy” worden als ik dat wel deed. Ondanks alles was zijn finale beslissing dat ik ECHT mee moest gaan, dan werd ik maar crazy.
Aangekomen bij mijn hostel wilde ik hem betalen voor de dienst die hij had geleverd, maar zelfs om geld was het niet meer te doen. Toch stond ik er natuurlijk op om die 20 sjekel te betalen. Het was een mooie rit :-)
Het is hier overigens meer dan 40 graden en ik dacht dat mijn prachtige koffer goed ontsmet was van Kaisa’s (kat) ongelukje… Nou, ik kan jullie NU verklappen dat dit helaas NIET helemaal het geval is. Ik weet van gekkigheid niet waar ik die koffer moet laten momenteel. Morgen wordt het helemaal lachen met kamergenoten in Tel Aviv. “Nee hoor, ik ruik niks – het zal je bovenlip wel zijn”
»
Ik snap dat ze dit ook wil meemaken, maar blijf hier geen 5 dagen... Dat is TOO much :)